Verð samt eiginlega að segja ykkur frá lyfjarobottnum sem ég rakst á á VA-spítalanum (a.k.a. hermannaspítalanum) - alveg merkileg græja sem keyrir um allan spítalann með lyf handa sjúklingum, allar hurðir opnast sjálfkrafa fyrir henni "Lucy" sem gefur svo til kynna að hún sé mætt "Lucy is here with meds"! Merkileg uppfinning!
Ég er mjög stolt af kollegum mínum heima sem berjast nú fyrir betri kjörum lækna. Það er nefnilega þannig (og fáir sem vita af því) að laun lækna hafa dregist aftur úr öðrum sambærilegum stéttum undanfarin ár. Nýútskrifaður kandídat eftir 6 ára nám í HÍ byrjar með 274.000 í grunnlaun. Læknir sem kemur heim úr 6 ára löngu sérnámi og ræður sig til starfa á Landspítalanum fær 471.000 kr. í grunnlaun. Spáið í því!!! Þegar ég kem heim frá Boston eftir að hafa verið á sultarlaunum í 6 ár og lagt 12 ára nám að baki þá næ ég ekki einu sinni 500.000 kr. í grunnlaun! Verð sennilega að flytja inn í eina af þessum gámaíbúðum sem lagt hefur verið til að innrétta og lifa á vatni og brauði - ja og kannski stöku bjór... Áfram Ragnar & co. - ég styð ykkur heilshugar í kjarabaráttunni!
Smáfréttir af djammleit minni hér í Boston. Um daginn fór ég á dansiklúbb með vinum mínum þeim Ann, Pushpak og Sunny. Og það minnti loks aðeins á íslenska djammstemmningu. Svona dansiklúbbar eru nefnilega sniðugir ef maður fílar að dansa. Fólk fer eingöngu til að dansa og djúsa og Kaninn kann sko alveg að dansa. Þetta var svona R&B, club, dance stemmning og kallast að "go clubbing". Og staðurinn hét The Estate - hvernig getur slíkur staður klikkað!